بررسی ارزش تشخیصی معیارهای بالینی آمسل (Amsel) در تشخیص واژینوز باکتریال

مقدمه: شایع ترین مشکل ژنیکولوژی که زنان به دلیل آن در جستجوی درمان بر می آیند، واژینیت است. از بین روش های تشخیصی واژینوز باکتریال معیارهای بالینی آمسل (Amsel) و سیستم درجه بندی ناجنت (Nugent) روش هایی هستند که بیش از سایر روش ها مورد استفاده قرارمی گیرند. هدف از مطالعه حاضر، تعیین ارزش تشخیصی کل معیار بالینی آمسل، هریک از معیارهای آن به تنهایی و ترکیب دو معیار با هم در تشخیص واژینوز باکتریال می باشد. روش کار: پژوهش حاضر مطالعه ای است از نوع روایی آزمون های تشخیصی که بر روی 105 نفر از زنان مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان 17 شهریور مشهد در سا ل 1387- 1386 که به هر علت، تحت معاینه لگنی قرار گرفته و شرایط ورود به پژوهش را داشتند، انجام شد. در این مطالعه درجه بندی ناجنت به عنوان استاندارد طلایی تشخیص در نظر گرفته شده و حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی کل معیار بالینی آمسل، هر یک از معیارهای آن به تنهایی و ترکیب دو معیار با هم در تشخیص واژینوز باکتریال نسبت به آن استاندارد، محاسبه شد. یافته ها: وجود سلول های کلیدی (Clue Cells) در نمونه مرطوب واژن به تنهایی بیش ترین حساسیت (9/96%) و تست ویف (Whiff test) به تنهایی بیش ترین ویژگی (8/80% ) را در بین معیارهای بالینی آمسل به خود اختصاص داد. در ترکیب دو معیار باهم بیش ترین حساسیت مربوط به ترکیب دو معیار pH و سلول کلیدی، سلول کلیدی و ترشح یکنواخت بود (4/84%) و بیش ترین ویژگی را ترکیب دو معیار سلول کلیدی وتست ویف به خود اختصاص می داد (89 %). نتیجه‌گیری: استفاده از دو معیار بالینی آمسل می تواند به اندازه کل معیار در تشخیص واژینوز باکتریال مفید باشد، بدون این که حساسیت و ویژگی آن کاهش یابد.